KINESIOLOGY TAPING
Kinesiology taping– zwany także plastrowaniem dynamicznym, to jedna z metod terapeutycznych wykorzystywanych przez fizjoterapeutów. Jest to oklejanie specjalnymi, elastycznymi taśmami ściśle określonych obszarów ciała. Koncepcja ta została szczególnie mocno spopularyzowana w ciągu ostatnich 10 lat, jej twórcą jest japoński chiropraktyk dr Kenzo Kase, który opracował materiał do produkcji taśm oraz sposoby aplikacji, uwzględniając różne dysfunkcje, nie tylko w obrębie narządu ruchu, ale również układu limfatycznego, czy możliwości wykorzystania w terapii blizn.
Taśmy do kinesiotapingu wykorzystywane w tej metodzie, w połączeniu z właściwościami elastycznymi skóry, powodują unoszenie fałdu skórnego do góry, zwiększając tym samym przestrzeń w tkance podskórnej, gdzie znajdują się receptory czucia powierzchownego i głębokiego, naczynia krwionośne oraz naczynia limfatyczne. Dzięki temu następuje zmniejszenie podrażnienia receptorów, co w konsekwencji zmniejsza odczuwanie dolegliwości bólowych.
Wskazania do kinesiotapingu to :
• urazy i kontuzje typu naderwanie mięśnia, skręcenie stawu (np. skręcenie kostki),
• wady kręgosłupa i klatki piersiowej,
• zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn (np. kinesiotaping kolana, barku i szyi),
• obrzęki limfatyczne, np. u kobiet po mastektomii (tzw. taping limfatyczny),
• dolegliwości bólowe o podłożu zwyrodnieniowym,
• porażenie nerwu twarzowego,
• zaburzenie połykania,
• występowanie rozległych siniaków spowodowanych urazem,
• terapia blizn,
• wady ustawienia stóp,
• terapia pacjentów neurologicznych.
Do głównych przeciwwskazań do zastosowanie tej metody należą:
• przerwanie ciągłości skóry w miejscu aplikacji plastra;
• tętniaki;
• niezrośnięte złamania;
• złośliwe formy nowotworów (jednak w tym przypadku o obklejaniu i metodyce decyduje lekarz prowadzący);
• specyficzne i niespecyficzne stany zapalne w obszarze aplikacji;
• ostra faza reumatyzmu;
• zakrzepica żył głębokich;
• żylaki;
• ostre infekcje;
• niewydolność krążenia w stadium III lub IV według NYHA;
• róża (przy mastektomii);
• łuszczyca (tylko w miejscu zajętym chorobowo);
• cukrzyca;
• świeże blizny pooperacyjne;
• świeże tatuaże (ponieważ aplikacja może spowodować podskórne przesunięcie się atramentu).
Skórę przed aplikacją należy dokładnie oczyścić. Względnym przeciwwskazaniem jest owłosienie, gdyż może powodować dyskomfort przy ściąganiu plastrów. Ponadto, skóra nie powinna być pokryta balsamem, kremami czy maścią, ponieważ plastry mogą się wówczas odklejać i nie trzymać powierzchni ciała.
KINESIOLOGY TAPING
Kinesiology taping (podzakładka)– zwany także plastrowaniem dynamicznym, to jedna z metod terapeutycznych wykorzystywanych przez fizjoterapeutów. Jest to oklejanie specjalnymi, elastycznymi taśmami ściśle określonych obszarów ciała. Koncepcja ta została szczególnie mocno spopularyzowana w ciągu ostatnich 10 lat, jej twórcą jest japoński chiropraktyk dr Kenzo Kase, który opracował materiał do produkcji taśm oraz sposoby aplikacji, uwzględniając różne dysfunkcje, nie tylko w obrębie narządu ruchu, ale również układu limfatycznego, czy możliwości wykorzystania w terapii blizn.
Taśmy do kinesiotapingu wykorzystywane w tej metodzie, w połączeniu z właściwościami elastycznymi skóry, powodują unoszenie fałdu skórnego do góry, zwiększając tym samym przestrzeń w tkance podskórnej, gdzie znajdują się receptory czucia powierzchownego i głębokiego, naczynia krwionośne oraz naczynia limfatyczne. Dzięki temu następuje zmniejszenie podrażnienia receptorów, co w konsekwencji zmniejsza odczuwanie dolegliwości bólowych.
Wskazania do kinesiotapingu to :
• urazy i kontuzje typu naderwanie mięśnia, skręcenie stawu (np. skręcenie kostki),
• wady kręgosłupa i klatki piersiowej,
• zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn (np. kinesiotaping kolana, barku i szyi),
• obrzęki limfatyczne, np. u kobiet po mastektomii (tzw. taping limfatyczny),
• dolegliwości bólowe o podłożu zwyrodnieniowym,
• porażenie nerwu twarzowego,
• zaburzenie połykania,
• występowanie rozległych siniaków spowodowanych urazem,
• terapia blizn,
• wady ustawienia stóp,
• terapia pacjentów neurologicznych.
Do głównych przeciwwskazań do zastosowanie tej metody należą:
• przerwanie ciągłości skóry w miejscu aplikacji plastra;
• tętniaki;
• niezrośnięte złamania;
• złośliwe formy nowotworów (jednak w tym przypadku o obklejaniu i metodyce decyduje lekarz prowadzący);
• specyficzne i niespecyficzne stany zapalne w obszarze aplikacji;
• ostra faza reumatyzmu;
• zakrzepica żył głębokich;
• żylaki;
• ostre infekcje;
• niewydolność krążenia w stadium III lub IV według NYHA;
• róża (przy mastektomii);
• łuszczyca (tylko w miejscu zajętym chorobowo);
• cukrzyca;
• świeże blizny pooperacyjne;
• świeże tatuaże (ponieważ aplikacja może spowodować podskórne przesunięcie się atramentu).
Skórę przed aplikacją należy dokładnie oczyścić. Względnym przeciwwskazaniem jest owłosienie, gdyż może powodować dyskomfort przy ściąganiu plastrów. Ponadto, skóra nie powinna być pokryta balsamem, kremami czy maścią, ponieważ plastry mogą się wówczas odklejać i nie trzymać powierzchni ciała.