Terapia ultradźwiękowa polega na oddziaływaniu przez skórę na głębiej położone struktury fali ultradźwiękowej (fali mechanicznej, akustycznej, o częstotliwości powyżej granicy słyszalności), w celu uzyskania efektów terapeutycznych – efektu przeciwbólowego i stymulacji komórkowych procesów naprawczych, poprzez wywoływanie zjawisk fizjologicznych spowodowanych działaniami termicznymi (cieplnymi) i atermicznymi (głównie mechanicznymi).

Lecznicze działanie ultradźwiękami może być wykorzystywane do:

• zwalczania bólu i stanów zapalnych
• rozszerzania naczyń krwionośnych
• przyspieszenia przepływu limfy w naczyniach limfatycznych
• przyspieszenie wchłaniania tkankowego
• podwyższenia temperatury tkanek lokalnych poddanych zabiegowi
• obniżenia napięcia mięśniowego
• zwiększenia rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłóknieniach mięśniowych, przykurczach torebki stawowej
• przyspieszenia procesu gojenia się ran (nie tylko tkanek miękkich, ale i tkanki kostnej)

Zabiegów nie wykonuje się:

• u chorych na nowotwory i po usunięciu zmian rozrostowych
  w czasie ciąży
• przy skazach krwotocznych
• przy niewydolności układu sercowo-naczyniowego (niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca)
• u osób ze wszczepionym rozrusznikiem serca
  przy zaburzeniach krążenia obwodowego
• przy zaburzeniach krzepnięcia krwi
• przy zakrzepowo-zarostowych zapaleniach żył
• przy żylakach
• przy ostrych stanach zapalnych i wysokiej gorączce
• przy zmianach skórnych (szczególnie w procesie toczących się chorób zakaźnych)
• u osób po wszczepieniu endoprotez
  po naświetlaniach i ciężkich zabiegach operacyjnych

Zabiegów nie stosuje się również u osób z nerwicą wegetatywną oraz przy nerwobólach nieznanego pochodzenia.